Bolle Boris

Boris is te dik. Hij gaat sinds de zomer meer als horizontaal wijnvat door het leven dan als strak en gestroomlijnd. Niet dat het laatste een makkelijk haalbare kaart is als je weet dat hij als bourgondisch en behoorlijk lui mag worden omschreven.

Wil je dat trouwens aantrekkelijk omschrijven dan zou ik hem bomproef moeten noemen natuurlijk. Met die omschrijving zou hij hoge ogen scoren op de paarden verkoopmarkt. Maar aangezien we niet van plan zijn om hem weg te doen, durf ik best te schrijven hoe de vlag erbij hangt.

Daarnaast ben ik ook niet vies van een eerlijke blik richting onszelf. Want zijn wij niet verantwoordelijk voor zijn voeding- en bewegingspatroon? Ik vind van wel. En dus buig ik mij sinds weken over hoe het zover heeft kunnen komen en wat nu te doen. Niks beters voor mij om een goede aanleiding te hebben om te spitten in literatuur, studieresultaten en ervaringen van anderen. Wij zullen toch zeker niet de eerste zijn met een paard waarvoor een al inclusief arrangement desastreus zou zijn.

Een groot factor in zijn overgewicht is zijn snelheid van eten en zijn temperament om zich voedsel toe te eigenen. Samen delen is niet zijn sterkste kant zeg maar. En aangezien ze bijna niet op stal staan en altijd samen zijn, moeten we uitkijken dat ze niet alleen tegenstelling zijn in kleur maar ook in gewicht. Want hoe Broes ook zijn best doet, winnen doet hij niet. Hij kauwt langzamer en laat zich wegjagen zodra koning Boris in de buurt komt. Wil je ze beide hun portie in rust laten verorberen, dan zijn we gedwongen om ze vaker op stal te zetten of er vaker naar toe te gaan om te boel te regisseren.

Naast het koning probleem, heeft de warme zomer ook bijgedragen aan de rondingen van Boris. Want beweging was ver te zoeken. Zowel de paarden als wij hebben ons namelijk prima aangepast aan de hoge temperaturen. Van warmte word je tenslotte loom. Of niet vooruit te branden, misschien wel een betere omschrijving. Maar laat ik niet helemaal in één grote klaagzang vervallen. Deze zomer had ook voordelen. Het gras was namelijk op. En aangezien mals groen gras helemaal niet zo’n positief effect heeft op paarden, was dat eigenlijk wel lekker. Kon veelvraat lekker op de wei banjeren zonder ontploffingsgevaar.

Tot zover de geschiedenis. De toekomst is andere koek. Boris moet afvallen. Als eerste hebben we meer variatie aangebracht in zijn menu. Want als ik iets heb opgestoken van mijn speurtocht op zoek naar een gezond paardenmenu, is dat verschillende soorten ruwvoer een aanrader is. En biks mag minimaal of zelfs weg. Daarnaast moet hij meer bewegen en wij nog beter kijken. Want vooral dat laatste geeft je veel informatie. Hoeven, buik, vacht, manen en de blik in zijn ogen; alles reageert op voeding en beweging. Hoewel de blik in zijn ogen nog maar weinig veranderd is trouwens. Die vraagt nog steeds: ‘En wanneer gaan we eten?’