Pups (week 9)
Woensdag 3 maart
Precies acht weken oud vandaag! Voor drie pups staan de koffertjes al klaar. Met voer, paspoort en een eigen pyjamaatje om lekker te kunnen slapen de eerste nachten. Weg van alles wat bekend is kan nou eenmaal enige spanning oproepen. Niet dat ze er geen zin in hebben hoor. Ze staan eerder te trappelen om het alleenrecht van een baasje te ontvangen. Mee op stap, erbij horen en niet altijd meer achter een hekje, dingen leren en alle knuffels voor zichzelf. Alleen weten zij dit nog niet meteen, dat het leven alleen maar leuker voor ze wordt. Lola, Stella en Mylo zijn alle drie voor 11.00 al opgehaald.
Vrij snel daarna zijn Robert en Fenne met de vijf achterblijvers naar mijn school gekomen. Mijn leerlingen zijn namelijk nauw betrokken geweest bij de geboorte en de eerste weken. Dit waren namelijk precies de weken dat de scholen dicht waren en ik elke dag vanaf mijn keukentafel lesgaf. Zo gepiept om mijn computer even op te tillen en te richten op de kist met inhoud. Zo zagen de kinderen de pups van dichtbij opgroeien.
Gezien de privacy van de kinderen kan ik geen foto's plaatsen van het evenement. Maar dat het leuk was voor beide partijen kan ik jullie verzekeren!
Aan het eind van de middag en avond kregen wij al de eerste berichten van de grote oversteek. Al heel veel ervaringen zijn er opgedaan en ook al veel slaapjes. Rust en een tukje op z'n tijd is nog altijd de remedie voor veel indrukken! Hebben ze van mij geleerd...ik ben daar heel goed in :-)
Met honden en pups heb ik inmiddels wat ervaring, maar mijn kennis over de voortplanting van de kip gaat niet veel verder dan haan + kip = kuiken. Maar nieuwsgierig ben ik wel en dus ligt er al een aantal weken een naslagwerk op mijn keukentafel over kippen. Daarnaast is internet ook heel geduldig. Je moet wat als de pups buitenspelen. Bovendien hebben we niet voor Jan Doedel een boerderij. Daar moet geleefd worden. Hoewel mijn collega denkt dat ik gewoon last heb van het lege nest syndroom. Wel ja, waarom ook niet. Heb ik ook eens wat. Maar hoe dan ook; Rob en ik zijn begonnen aan een nieuw hoofdstuk. Wil je meelezen loeren? De kippenpagina wordt ook nu weer mijn steun en toeverlaat. Als ik dan een syndroom heb kan ik die maar beter volop uitbuiten nietwaar?
Laatste dagen
Wat een week, wat een week! De leegloop van de gemeente combineren met mijn werk is een enerverende. Vroeg in de ochtend afscheid nemen en dan thuiskomen met drie lieverds minder. Tot vandaag heb ik het droog gehouden. Maar na zes vertrekken en het einde van de werkweek in mijn systeem was de aandacht van de twee overblijvers vanmiddag genoeg om even te ontladen. De lieve likjes op mijn wangen...ach, daar komen ze, de tranen. Gelukkig zijn pups helemaal niet kieskeurig en knuffelen en kroelen net zo hard door.
Nog één middag en avond genieten van het restantje nest. Eerst ben ik alleen met ze het weiland door gegaan en een paar uur later ben ik met Fenne en al het hondenspul naar het bos vertrokken. Dat vonden we allemaal wel wat. En wat zijn ze al braaf. Vreemde omgeving en dan al zo netjes meehobbelen. Trotse moederoverste ben ik.
Voor Yuka gaan we morgen haar favoriete speeltje kopen. De Welkoopkip. Die kun je lekker dood schudden. Net zolang totdat alle zorgen je kop uit zijn verjaagd. Hoewel...misschien speelden die zorgen vooral bij mij een rol en is Yuka niet zo zorgelijk aangelegd. Maar dat er langzaam enige vermoeidheid en ontspanning mijn lijf binnen sluipt, klopt als een bus. Zo'n nestje gaatje niet in je koude kleren zitten.
Misschien moet ik nog een speciaal verhaaltje wijden aan onze Yuka. Over hoe trots ik op haar ben. Acht prachtige en gezonde pups en dan zelfs zo glorieus de strijd uit komen. Energiek, vrolijk, kordaat en nog steeds dezelfde glanzende zachte vacht. Knap staaltje goed voor jezelf zorgen. Kunnen menig mama's een voorbeeld aan nemen.
Morgen de laatste twee. En dan is het leeg en stil. Wat zal dat wennen zijn.
Wandelingen
Afscheid en de eerste foto's van thuis
Als je je dochter alleen laat met pups...
Wat laatste foto's
Afscheid (zaterdag 6 maart)
Twee pups voelt niet meer als een nest. Dat vinden zij trouwens zelf ook, dus accepteren dat ze achter een hek zitten doen ze niet meer. Met luide stem laten ze weten dat ze liever ook de rest van de woonkamer willen besnuffelen. Goed, ik ben de beroerdste niet. Deze ochtend draaien ze mee in het grote honden ritueel. Dat betekent een weiland wandeling vroeg in de ochtend en daarna direct door naar de grote stal om alle andere dieren een ontbijtje te geven. En dat alles los. De knapperds. Niet dat ik hiervoor de credits verdien hoor. Ze huppelen gewoon met met Yuka en Tib. Maar volgens mij ziet het er wel vet cool uit, twee grote en twee mini exemplaren.
En dan is het toch echt tijd voor de laatste twee ophaalmomenten. Deze keer was ik er zelf bij. Tegen half elf werd Pepper in de auto geïnstalleerd en stroomden bij mij en Fenne de tranen lekker door. Dat vinden wij beide waardeloos. Niet dat we moeite hebben met onze tranen, die zijn er wel vaker namelijk, maar we willen het ophaalmoment niet zo zwaar maken. Dat is het tenslotte echt niet. Maar goed, we hebben lekker staan snotteren tijdens het uitzwaaien.
Dag lieverds; het was werkelijk fantastisch om jullie geboorte en eerste acht weken te mogen begeleiden. Maak er een geweldig leven van met en bij jullie nieuwe baasjes!
En dan gelijk de eerste beelden van thuis
Schudcursus
In tegenstelling tot onze tranen, heeft Yuka nergens last van. Ze lijkt eerder weer voor 100% zichzelf dan dat ze zit te kniesoren omdat haar acht kinderen uit huis zijn gegaan. Maar dat kan natuurlijk komen door de ultieme oplossing voor zo ongeveer alle problemen in het leven. De Welkoopkip. Er zijn er door de jaren heen al tientallen versleten. Dit omdat Yuka iedereen uitnodigt om bij haar een cursusje schudden en trekken te volgen. En de ene cursist is toch echt de andere niet, vandaar dat er wel eens kippen gesneuveld zijn. Maar sinds vandaag is er weer een vers kippetje te bespeuren op Boerderij Bij Broes.
En dan aan de slag...
Ergens in de middag voelt het goed genoeg om aan de slag te gaan. Het afbreken van de gemeente en het heropenen van onze volledige woonkamer. En zoals dat gaat bij geweldige ervaringen, je houdt er altijd een herinnering aan over. Bij ons zit ie in de houten vloer. Een prachtige donkere puppy-urine-lijn. Ik ben er trots op.
De geweldige waslijn wilde ik eigenlijk nog langer laten hangen, zo mooi vond ik h'm, maar toen het donker was heeft mijn lieve man de puppy knuffels toch maar binnen gehaald en een mooi bewaar plekje gegeven. Nog drie keer snotteren en toen was het klaar. Wijntje ingeschonken en met z'n drietjes teruggekeken op een werkelijk geweldige tijd.
Dank lieve baasjes; voor het vertrouwen en om de zorg over te nemen van onze acht super hooligans. Maak er wat moois van met z'n allen!
Liefs Barbara, Robert, Fenne, Yuka & Tib
