Hartstikke drachtig is ze, onze Yuka. Maar ik geloof niet dat ze er erg veel last van heeft. Sterker nog, het lijkt zelfs wel alsof ze haar dikke buik in de strijd gooit. Want er bestaat niet zoiets als te veel aandacht volgens Yuka. Tijdens de twee kerstdagen dat onze kinderen hier waren, waren de ohhh’s en ahhhh’s niet van de lucht. Met liefde kantelde Yuka zich op het ruggetje en hoppetaa, daar ligt het hele vrachtschip in vol ornaat.
Sinds een paar dagen voelen we de pups ook bewegen. Zachte plopjes en verschuivingen onder je hand zijn rustig een wonder te noemen. En terwijl Isa (de vriendin van mijn zoon Toine en trouwe fan en hulp) en ik tegelijk een beweging voelen, vragen we ons af of we nou dezelfde voelen of twee verschillende. Want hoe groot zijn ze nu eigenlijk? En hoeveel pups liggen daar te krioelen?
Tib heeft het ondertussen zwaar met deze verschuiving binnen ons gezin. Ze was tenslotte eerder het middelpunt van de belangstelling. En dus wordt iedereen die hier een stap over de drempel zet gewezen op de behoefte aan ‘eerlijk zullen we alles delen’ van Tib. En als het bezoek er zelf niet aan denkt, is Tib van alle markten thuis om er zelf voor te zorgen dat ze er ook nog toe doet.
Maar het zal van tijdelijke aard zijn trouwens. Zodra er een stuk of wat aandoenlijke pups in de werpkist liggen, kunnen Yuka én ook Tib het bekijken. Ervaring leert dat alle aandacht voor de jonge moeder dan als sneeuw voor de zon verdwijnt en haar kroost met de hoofdprijs aan de haal gaat. Het lijkt het echte leven wel. Menig dochter voelt zich wel eens tekortgedaan als opa en oma direct met het hoofd in de Maxi-Cosi duiken en totaal vergeten dat er ook nog een moeder bij hoort. Het nageslacht is geproduceerd en weg is de aandacht.
Maar goed, zover is het nog niet. Onze heerlijke muts is 7,5 week drachtig en heeft nog anderhalve week te gaan. Dus dat wordt nog even inhaleren. Liggen met die handel Yuka!
Reactie plaatsen
Reacties