Zeven weken op de wereld!

Woensdag 24 februari

Nog één week en dan wordt de wereld groter dan de puppygemeente en de puppytuin. Dan gaat het grote avontuur beginnen. Op naar spanning, naar nieuwe geuren, beelden en geluiden en naar een nieuw huis en gezin. Ze zijn er bijna klaar voor hoor, want hier worden ze het snel zat. Vergelijkbaar met kinderen die klaar zijn voor groep 3, maar het nog een paar weken moeten doen met de juf, de kring en de bouw- of poppenhoek. Daar is op een gegeven moment ook de lol van af. Toch kan het kwaad op even vast te zitten op hetzelfde niveau. Het wordt tenslotte een hele trip hierna. Een paar extra ademhalingen is zo gek nog niet. Geleerd op mijn yogamatje, als ik weer eens in een redelijk uitdagende houding stond ofzo. Maar goed, ik dwaal af. Mijn boodschap is eigenlijk dat de laatste fase is in gegaan.

Vanmorgen kreeg de clan van acht nog een laatste bezoek van de eigenaren van Pepper, die zijn extra aandacht opslurpte, zo fijn vond ie het. De rest heeft hard gewerkt om het Marre moeilijk maken zich te verplaatsen. Veters hangen is in puppyland een serieuze aangelegenheid. We hebben een kort tripje gemaakt naar de stal en de konijnen, om daarna weer snel terug te gaan naar de rest. Die dat op hun beurt een prima besluit vonden, want dan kon er nog even gekeet worden. 

Met de pups aan onze voeten hebben we genoten van een heerlijke chocolade traktatie. Dank jullie wel Dieuwke en Marre!

 

In de middag was het mijn beurt. Gelukkig was het weer heerlijk weer en konden mijn acht wollige monsters zich buiten uitleven. Na wat extra en ander materiaal was er weer genoeg te beleven. Dit werkt nog steeds. Gooi wat nieuws tussen het gepeupel en je hoort ze niet meer. Zo ook vanmiddag. En omdat zij druk bezig waren en niet in mijn broekspijp hingen, kon ik het hele proces even vastleggen. Op de eerste twee filmpjes kun je de hooligans in actie bewonderen. Op het derde en vierde filmpje kun je zien hoe ze langzaam maar zeker worden meegenomen door moedertje slaap. Er zijn hier en daar nog wat stuiptrekkingen, maar uiteindelijk gaat iedereen voor gaas. De natuur wint altijd. Een les die ik al heel lang geleden als leidraad ben gaan zien. 


Wandeldag (25 februari)

Het is een stille dag op het erf. Weliswaar komt vanmiddag mijn neefje en aan eind van de dag mijn zus, maar voorlopig is er weinig actie. En dus heb ik bedacht dat ik gedurende de dag één voor één met de pups het lopen aan de riem ga oefenen. 

Ze krijgen dan tijdelijk een oud maar echt leren halsbandje (totale lengte 33 cm; voor degenen die nu al iets willen aanschaffen, is voorlopig nog een prima maat) en daaraan heb ik een licht riempje met klein musketon. 

Omdat het de eerste keer is, doe ik het maar heel kort. Het is vooral de bedoeling dat ze in beweging komen met deze nieuwe rompslomp om de hals. Beetje meelopen is al goed, want alles is nog nieuw en dus spannend. Uit de kudde is vreemd, bij de voordeur zijn ze ook nog nooit geweest en dan ook nog eens een mafkezerige stem in je oor die maar loopt te kwetteren. Het leven van een pup gaat niet over rozen in Bantega.

Beetje achteruit lopen en geluidjes maken, dat is zo'n beetje het begin van 'lopen aan de slappe lijn'. Als ik mij niet vergis is dat ook een officiële oefening, mochten jullie op een hondenschool terecht komen. Ik maak gebruik van het feit dat zij het best spannend vinden en ik veilig voor ze ben. Ze komen dus vrij makkelijk naar mij toe en als ik mij beweeg lopen ze al een beetje mee. Je ziet ze wel om de haverklap zitten en krabbelen aan de nek. Dit komt omdat dit halsbandje weer anders voelt dan die ze om hebben. Toch iets steviger qua materiaal. Wennen dus. 

De filmpjes hieronder heb ik samen met mijn zesjarige neefje gemaakt. Puppy's leren lopen en neefje oefenen met filmen. Mooie combi! 

Lawaai van kinderen. Je kunt er van alles van vinden, maar je kunt er maar beter aan wennen. Oké, er zijn grenzen, maar dat er altijd ander geluid uit komt dan bij volwassenen is helder. Vanmiddag hebben de pups mijn neefje Tobi voor de kiezen gehad. Tijdens zijn spel met de Playmobil en ook tijdens zijn knuffel- en speel acties in de puppytuin. Voor beide een leerzame ervaring! 


Samen zullen we alles delen (vrijdag 26 februari)

Yuka is een andere moeder dan Tib. Grappig, en ook wel confronterend, dat je ze met elkaar gaat vergelijken. Met andere woorden, Tib is min of meer mijn moederteef norm geworden en Yuka moet daar aan voldoen. Nou ja, in mijn hoofd dan. Dit denkproces verloopt niet zo bewust hoor. Maar toch ontkom ik er niet aan dat vergelijking dagelijkse kost wordt.

Zo vond ik het al gek, en ook een beetje verontrustend, dat Yuka veel sneller dan Tib het voeden niet meer zo chill vond. Ze gromde de pups weg. De pups accepteerden dit meteen. Ik zat de kniezen boven de kist. Potverdrie, wat een onaardige hond. 

De pups zijn dus sneller overgestapt naar vast voer dan de pups van Tib. Tib bleef erg lang rondlopen als automatische melkvoorziening. Yuka kijkt wel beter uit. Die vindt brokjes met melk een prima optie voor haar kroost. Scheelt een hoop ruk en trekwerk aan de tiet. 

Maar in tegenstelling tot mijn veel te snel getrokken conclusies, heeft Yuka een geheel eigen band ontwikkeld met haar kinderen. Ze speelt elke dag met ze (deed Tib zelden) en ze haalt ruziënde kinderen uit elkaar. Zodra er een opstootje ontstaat wordt het snel duidelijk dat je niet een te grote mond moet hebben in de gemeente. 

Vandaag heb ik de ontroerendste activiteit van Yuka kunnen vastleggen. Als Yuka een botje krijgt, is er geen haar meer op haar hoofd dat ze dit voor zichzelf houdt. Ze zoekt het gepeupel op en laat haar vers gevangen prooi vallen voor wie wil. Eerlijk zullen we alles delen. 


Weilandwandeling (zaterdag 27 februari)

Hulp is zo fijn! Dit weekend is Nicky op bezoek. Samen met haar twee honden Soef en Cato, die beide pups van Tib zijn. Dus oma Tib heeft dus drie kinderen en acht kleinkinderen om zich heen. Is dat even gezellig! Vanmorgen vroeg gelijk maar aan de wandel naar het grote weiland. Lekker los mee met de grote honden. Dappere dodo's zijn het! 

Vier filmpjes met de volgende combinaties. Crumble & Mylo, Oliver & Lola, Pepper & Zusje en Stella & Rocky. 


Zondag 28 februari

Wat een hondenweekend was dit zeg! De pups hebben zoveel meegemaakt. De weiwandeling met de grote honden hebben jullie gisteren gezien. Maar veel andere dingen heb ik niet eens kunnen vastleggen. Ik was behalve moederoverste van de puppygemeente natuurlijk ook een beetje gastvrouw voor Nicky, dus ik heb vast en zeker dingen gemist. Maar feest was het!

Behalve denkspelletjes met Nicky, hebben de pups vandaag ook nog even de buurkinderen in de tuin op visite gehad en kennis gemaakt met een openhaard vuurtje. Verder hebben de bengels gelukkig ook voldoende geslapen hoor! Dat kun je wel aan moeder-overste overlaten. Nu zij zelf nog 😂

 


Wisseldienst (maandag 1 maart)

Maandag is een drukke dag voor ons mensen. Gelukkig werken we allemaal verschillende tijden zodat er altijd iemand puppydienst kan draaien. De hooligans alleen laten is namelijk niet echt een optie meer. Deze avond stonden Fenne en ik samen ingeroosterd. Omdat we er al een aardig werkdag hadden opzitten, besloten we het ons niet al te moeilijk te maken. Een uitstapje naar de grote stal moest het worden. En zo geschiedde. 

Hieronder nog een paar filmpjes toen ze nog niet in volledige bezetting de stal onveilig maakten. 


Dag laatste dag (dinsdag 2 maart)

En hopsakee, acht weken zijn voorbij. Weken vol met verwondering, lol en ontroering. Vanavond neem ik afscheid van de pups als bende van acht. En ik ben er stil van. Er is zoveel gebeurt, zoveel hoogtepunten en ook crisismomenten zijn voorbij gekomen, dat het nog niet samen te vatten is. 

En eigenlijk geeft dat niks. Komt vast nog wel, dat afsluitende verhaal. Heb ik vanavond mooi nog even de tijd om acht roze puppy buikjes te kriebelen en een verhaaltje te vertellen aan ze. Over de grote buitenwereld die staat te popelen en dat alles altijd weer goed komt.