Een mooi gesneden zwart jasje, een grote strik achter in het haar, een witte rijbroek en een prachtig gepoetste pony. Daar ga je dan op je favoriete pony, samen met een begeleider, rustig de bak in. Op voor je allereerste dressuurwedstrijd.

Vandaag staan er weer veel enthousiaste instructeurs in de bak om kinderen te leren paardrijden. Wat een droom voor veel kinderen is, is een behoorlijke energie slurpende activiteit voor instructeurs.

Iedereen heeft ze. Fluisterende stemmen in je hoofd die overal commentaar opleveren. Ergens iets van vinden kun je wel aan ze overlaten. ‘Je bakt er weer geen drol van’. Of: ‘Kun je dat nou nog niet?’

Bij veel paardrijlessen zit er ongeveer halverwege de les een pauze. Pony’s mogen een lange teugel, kinderen kunnen even babbelen en de instructeur heeft even adem en koffiepauze. Zo wordt er een aantal minuten gepauzeerd. Niks mis mee.

Niets zo tegenstrijdig als kinderen begeleiden. Voor instructeurs is het heel vaak belangrijk om oogcontact te maken met hun jonge ruiters. Ogen kunnen namelijk veel vertellen over de gemoedstoestand waarin iemand zich bevindt.

‘Het moet wel leuk zijn’. Of: ‘Plezier is het belangrijkste’. Deze zinnen worden veel gebruikt als er wordt gesproken over de start van het leren paardrijden voor kinderen.

Een combinatie van een pony en kind van dichtbij even op weg helpen, betekent voor veel instructeurs direct dat je de rest even minder ziet.

Alle instructeurs krijgen hiermee te maken. Lesgeven aan kinderen heeft namelijk de consequentie dat je niet alleen te maken hebt met verwachtingen van kinderen, maar ook van de ouders.

Of het nou gaat om een huisdier zoals hond, kat en konijn, of het gaat om kinderboerderij dieren zoals geiten, kippen en misschien zelfs een koe. In alle gevallen moet er aandacht worden besteed aan de omgang tussen kind en dier.

Raar onderwerp misschien, als je bedenkt dat dit een pagina is waar het gaat over paardrijles geven aan kinderen. Toch is het een onderwerp dat aandacht nodig heeft. Want het leren paardrijden verloopt een stuk lastiger als er niet wordt buiten gespeeld. Maar buitenspelen lijkt wel aan het uitsterven. Op z’n minst staat het onder druk. Concurrentie van de beeldschermen en volle agenda’s?

Lesgeven aan een groep kinderen op pony’s heeft één basisvoorwaarde. Het hele spul moet in beweging komen en blijven. Hoe anders moet een kind de bewegingen van de pony gaan ervaren en oefenen met reageren.

Ik krijg veel vragen van instructeurs, en ook van ouders trouwens, over het ontwikkelen van zelfvertrouwen tijdens het leren paardrijden. Hoe zit dat nou precies?