Pups Cato (week 2)

Op de dag dat de pups precies 1 week oud waren, is onze lieve poes Foppe doodgereden. Ik schrijf het misschien een beetje hard maar zo voelt het ook. Foppe was een speciaal beestje. Ze is haar carrière bij ons begonnen als stalkat, maar daar nam ze geen genoegen mee. Subtiel maar daadkrachtig heeft haar onvermoeibare ambitie ervoor gezorgd dat ze zich heeft opgewerkt naar huiskat. Met de daaraan verbonden privileges zoals op de bank liggen, miauwen en dan naar binnen worden gelaten en elke dag meerdere wandelingen in het weiland met de honden. Oja, en een plakje ham op z'n tijd. We gaan haar vreselijk missen.

Ondertussen doen Cato en de pups het fantastisch. Het zijn al minder kwetsbare molletjes en gaan richting mollige dikkopjes. Cato heeft het ritme van voeden en tijd voor haar zelf ontdekt en komt relaxt de dagen door. Nog even en dan gaan we al de eerste mini puntjes van de nageltjes knippen ter voorkoming van krassen op de buik. Wij genieten nog even van de relatieve rust. Nu alles nog lekker in de kist blijft, is de tijd en onze huiskamer nog enigszins van ons. 

Vandaag wat alleen op de wereld foto's. Altijd lastig want wentelen kunnen ze wel dus helemaal scherp zijn ze niet.

Floep

Sammy

Jip

Twist

Ziezo


Eerst poetsen, dan pas eten (zondag 26 juni, 1,5 week oud)

Op orde

Hiep hiep hoera...de darmen doen het! Na anderhalve week oefenen komt er aardig wat gezelligheid uit de kontjes. Het is voornamelijk geel en zacht. Dat slikt lekker makkelijk weg. Wel zo handig, want Cato heeft er een dagtaak aan om het fris en fruitig te houden. Nu ze al wat langer uit de kist is, loopt Cato ook wel eens achter de feiten aan. Dan hebben de dikkopjes heerlijk liggen pruttelen en wentelen met z'n allen en zodra mama dan thuis komt heeft de rommel van het nageslacht zich aardig opgehoopt. Een bekend verschijnsel volgens mij, voor moeders met kinderen. Er zit dan niets anders op dan eerst de boel weer op orde krijgen. Herkenbaar hoor. Na een dag werken kan ik ook slecht tot rust komen als het aanrecht een ontploffing is aan bordjes, kruimels en een kwakje boter. Dus ik snap Cato wel. Die wil ook het huis netjes hebben en dan pas aan tafel. 


After diner en lekker lui (maandag 27 juni)


En ineens ziet de wereld er anders uit (wo 29 juni, 2 wkn oud)

Ontbijt voor de vijf dikke plumpuddinkjes


Een nieuwe wereld (vrijdag 1 juli)

Sinds de oogjes open zijn, ziet de wereld er anders uit. We merken dit aan meer gepiep dan anders. Zelfs na een portie lurken kan een pup nog even jammeren en een beetje verdwaasd door de kist dwalen. 'Wat moet ik met al dit licht?' Deze vraag zou zomaar onbewust een rol kunnen spelen in deze nieuwe fase. 

Toch is het zicht nog niet helder genoeg om de andere zintuigen uit te schakelen. In het filmpje hieronder (of hiernaast...ligt eraan op welk apparaat je zit te koekeloeren) zie je twee pups die niet direct in de gaten hebben dat er een maaltijd wordt geserveerd. De visuele waarneming is waarschijnlijk nog net op volle sterkte. Kan gebeuren en komt helemaal goed. Alles op z'n tijd. 

En voor de mensen die nu in de zorgen zitten. De warme maaltijd zit er inmiddels, ook bij de twee achterblijvers, helemaal in. Vol en verzadigd liggen de mini walrusjes uit te buiken. Maar wel nog even lekker met de oogjes dicht. 


De weg kwijt (zondag 3 juli, 2,5 week oud)

Etenstijd en dan de weg niet kunnen vinden. En mama helpt je ook niet echt. Soms is het even worstelen in het leven voor een puppy. 

Gelukkig wel met een goede afloop!


Maandag 4 juli 

Maandag is niet mijn beste dag qua inspiratie en tekst voor op de website. Na een dag werken op school is mijn hoofd meer mistig dan helder en is het lastiger schrijven voor mij. Gelukkig hebben de pups sowieso altijd iets te vertellen. Zie hier het versnelde beeld van een half uurtje kist en wat gepeupel na het drinken bij de uitgang.