Klotedag

Het valt niet mee op de middelbare school. De pauzes zijn het ergst. Overal groepjes en het lukt Suus niet om ergens bij te horen. Een kring van tieners met de telefoons klemvast in de handen is een ondoordringbare vesting voor haar. Over de schouders nonchalant meeluisteren is de enige optie om nog een beetje het gevoel te krijgen erbij te horen. Alle andere meiden in de klas hebben al een beste vriendin en willen geen derde wiel. Deze groep is gesloten en de rest van de meiden is bezet. Het is overleven voor Suus.

Na school is haar hoofd vol en haar schouders zwaar van alle stress om niet buiten de boot te vallen. Niet dat ze tijd heeft om zich dit te realiseren. Er moet huiswerk gemaakt worden en haar moeder is nogal strikt dat ze het direct doet. “Suusje, je kunt het beter maar gelijk maken hoor, dan ben je er maar vanaf”, hoort ze haar brave moeder altijd prediken. Ze is te moe om ertegenin te gaan.

Gelukkig mag ze om vijf uur paardrijden. Even weg van huis, huiswerk en haar moeder voelt wel oké. Hoewel ze zich tijdens de fietstocht naar de manege afvraagt hoe ze in hemelsnaam haar lijf nog rechtop kan houden. Ze is zo moe. En die opmerking van Judith raast maar door haar hoofd. “Je mag niet in onze app groep, we hebben het even overlegd en willen het niet. We zijn al vrienden vanaf de eerste en jij niet”. Einde discussie.

Eenmaal op de manege zijn de andere meiden al druk in de weer met zadelen. Door de wind en haar vermoeide benen, is ze aan de late kant. Snel zoekt ze haar instructrice Lieke op en vraagt: “Op wie mag ik?” Als ze hoort dat het Jumper is, schiet de adrenaline direct sky high. Ze ziet het totaal niet zitten, ze heeft niks met Jumper, maar durft niet de vragen of er nog een ander beschikbaar is. “Oké, is goed.” Gelaten draait ze zich om en loopt richting zadelkamer.

“Of had je je grote vriend Allegro in gedachten?” De vraag van Lieke had ze niet verwacht. Vorige week had Lieke nog gezegd dat iedereen moet proberen meer verschillende paarden te rijden. Suus draait zich om en kijkt voor het eerst vandaag in een vriendelijk gezicht. Zonder dat ze weet waarom lopen de tranen over haar wangen. “Weer een klotedag gehad?”, vraagt Lieke.

“De middelbare is waardeloos joh. Het is eten of gegeten worden.” Suus moet glimlachen om het woordje klotedag van Lieke. “Als mijn moeder dat zou horen…”, denkt ze. Maar het doet haar juist goed. Alsof ze erbij hoort ofzo, bij de volwassenen, dat Lieke zo tegen haar praat. Zo drogen de laatste tranen op haar wangen en loopt Suus dankbaar mee met Lieke naar Allegro. Een klotedag met een lichtpuntje.