Ambitie

Veel kinderen zijn competitief ingesteld. Zichzelf vergelijken met de ander staat aan de basis om te willen winnen. De beste willen zijn; voor veel kinderen een droom die ambitie opwekt.

En met de drang om beter te willen worden is niets mis. Sterker nog, het kan als motor werken om uitstekend te willen en kunnen presenteren. En misschien wel een topruiter te worden; een echte winnaar. Een wens van velen.

Ik vind het een boeiende materie. En gelukkig ben ik niet de enige. Niet voor niets zijn er specialisaties binnen de psychologie die zich daarin verdiepen, de sportpsychologie. Maar hoe werkt het bij kinderen?

Wie en waarom ontwikkelt zich tot een goed presterende ruiter? En wat zijn dan de voorwaarden die bijdragen aan deze positieve groei?
Is het nodig om elke deelnemer (kind) van een wedstrijd een prijs/rozet te geven? Wat weegt zwaarder?

De eerste wedstrijdervaringen van een jonge ruiter zo eerlijk mogelijk te laten plaatsvinden? Want winnen kunnen ze natuurlijk niet allemaal. Dus teleurstellingen kunnen de kop op steken.

Of doen we er deugd aan eerst wat plezier op te bouwen met het rijden van een proefje en even te wachten met de competitieve drang van de mens te laten doordringen? En als je daarvoor kiest, wanneer laat je een kind dan wel ervaren dat met het rijden van wedstrijden ook met tegenvallers gepaard kan gaan?

En wat te denken van het verschil in intrinsieke en extrinsieke motivatie? Komt de drang om te willen verbeteren en te willen winnen echt van binnenuit? Of is het gevoed door (hoge) verwachtingen van ouders? Kinderen stellen hun ouders namelijk niet graag teleur.

Vaak wordt deze druk van ouders negatief vertaald, maar er zijn ook verhalen van (top)sporters die vermelden dat de tomeloze inzet van ouders juist als enorme stimulans is ervaren. Dus wanneer is het pushen van ouders te veel van het goede?

Kortom, er zijn vele vragen die horen bij dit onderwerp. En ik heb zo’n vermoeden dat de antwoorden voor iedereen anders zullen zijn. Maar wat de uitkomst ook is, is nog niet eens zo belangrijk. Het erover hebben wel. Dus bij deze…