Ik kan het niet

Een veel gehoorde uitspraak tijdens het leren paardrijden. Logisch ook, want het is ook best ingewikkeld om het goed onder de knie te krijgen.

Kinderen worstelen dan met het verschil tussen wat in het hoofd zit en hoe de werkelijkheid is. Met andere woorden. Ze registreren dat het niet lukt zoals zij het er bij een ander uitziet of zoals het plaatje in hun eigen gedachten is. En dan is de conclusie wel eens: ‘Ik kan het niet’.

Veel instructeurs, begeleiders en ook ouders laten zich verleiden om vervolgens heel hard te gaan werken om het tegendeel te bewijzen. Er wordt dat gezegd: ‘Tuurlijk kun je het wel’ of ‘Ik weet zeker dat jij het kunt’. Op zich lijken dit hele vriendelijke en motiverende opmerkingen. Er gaat tenslotte iets positiefs vanuit. Maar er zit hier een addertje onder het gras.

Op het moment dat iemand het tegendeel beweert, zal het kind alleen maar harder zijn/haar best gaan doen om de boodschap van onmacht nog duidelijker naar voren te schuiven. En voor je het weet zitten begeleider en kind in een welles-nietes situatie.

Aangezien de overtuiging dat je iets wel kunt bij de jonge ruiter van binnenuit moet groeien, heeft het weinig zin om als instructeur of ouder heel hard te gaan werken. Daar zal het kind zelf mee moeten gaan oefenen en precies die boodschap kan helpen om het proces inzichtelijk te krijgen.

Leren paardrijden is een marathon en geen sprint…

De volgende antwoorden op “Ik kan het niet” leveren vaak meer beweging op.
• "Logisch dat je het nog niet kunt, daarom zijn we ook aan het oefenen."
• "Geeft niks, je bent toch hard aan het werk om het onder de knie te krijgen."
• Klopt! Gelukkig maar, anders zou het voor mij wel heel saai zijn, want dan heb ik niks meer om uit te leggen!"

En zo zijn er nog vele voorbeelden om uit situatie te blijven dat de ruiter het slechte gevoel over zichzelf bij de instructeur/ouder neerlegt. En dat het vervolgens als serieuze verantwoordelijk door de begeleider wordt gevoeld om het kind te helpen. Terwijl uiteindelijk het kind alleen zichzelf kan helpen. Wij volwassen kunnen volstaan met het creëren van een klimaat waar het oké is om iets niet te kunnen en te benoemen dat leren tijd kost. 

Volgende keer een blog over “Hij doet het niet” ook een veel gehoorde opmerking…