Het is geen fiets

Het duurt niet lang voordat kinderen in de gaten krijgen dat een pony lang niet altijd reageert op een beenhulp, verandering van teugeldruk of stemgeluid. De instructeur legt uit wat er gedaan moet worden, kind voert het uit en dan gebeurt er niks. “Hij doet het niet”, zeggen veel kinderen dan. Soms tot ergernis van de instructeur, die zuchtend antwoord: “Het is ook geen fiets”.

De samenwerking tussen ruiter en pony, die de instructeur waarschijnlijk voor ogen heeft, is best een hele opgave. Kinderen groeien de eerste jaren van hun leven hartstikke individueel op. Logisch ook, want ze hebben de handen vol aan zichzelf. Leren eten, lopen, praten en je jas aan doen. Een hele klus. En zelfs als er al contact ontstaat met andere kinderen en dieren is dit in het begin nog erg egocentrisch gericht en heeft weinig te maken met samenwerken.

Die vaardigheid gaan kinderen pas oefenen op de basisschool. En dan nog is dat een fikse opdracht. Zeker in de huidige tijd, waar het individu nogal centraal staat. Samenwerken vereist namelijk ook de competentie om het eigen belang op een iets lager pitje te zetten en je te verdiepen in de ander.

Samenwerken met een pony is een onwijs moeilijk opdracht. Heb je als kind net geleerd dat praten belangrijk is, wordt er van je verwacht dat je non-verbaal gaat communiceren. Een gelijkwaardige situatie is het ook al niet. Dat voel je als kind maar al te goed. Als de pony niet wil, doet ie het toch echt niet. Bovendien is de boodschap van de instructeur heel vaak dat het de bedoeling is dat de ruiter gaat bepalen wat er gebeurt. Ga dat maar eens uitvoeren als achtjarige met een eigenwijze pony onder je billen.

Kortom, voordat kinderen openstaan om te gaan aanvoelen welke hulp er op welk moment nodig is. En dan ook nog eens in welke mate. Dan zijn we heel wat jaartjes verder. Tot die tijd is het fijn als instructeurs begrijpen waar kinderen vandaan komen en dat er een hele grote kans is dat er voor het eerst wordt geoefend met samenwerken op deze manier.

En dan boffen de kinderen weer die op paardrijden zitten en ook nog eens een goed geschoolde instructeur hebben. Want als het eenmaal lukt om met de hulp van de instructeur te kijken naar wat een ander nodig heeft, ben je wel een prachtige vaardigheid rijker!