Zodra je een groep kinderen paardrijles geeft, krijg je direct te maken verschillen. De normaalste zaak van de wereld zou je denken, want iedereen is anders. En dat is natuurlijk ook zo.
Toch wordt er van jou, als instructeur, verwacht dat je al die verschillen samenvoegt tot één gestroomlijnde les. Lekker vlotjes de oefeningen afwerken, kinderen voeren uit wat jij uitlegt, pony’s zijn goed gemutst en hupsakee, een geslaagde les is een feit.
Tenminste, zo lijkt het op papier. Iedereen die wel eens in de bak een bende kinderen en pony’s probeert te regisseren, weet dat bovenstaande onzin is. Het loopt namelijk zelden zoals gepland of gehoopt.
Nou is er een tendens in de maatschappij waar instructeurs mee te maken krijgen, die het bijzonder lastig maakt. En dat is de veranderde waarde van ‘gewoon’. Kinderen zijn tegenwoordig allesbehalve gewoon en de bedoeling lijkt dat ook al niet. En dus is een doorsnee aanpak niet heel handig meer. Veel ouders zullen jou dit vanaf het begin duidelijk maken. Iets wat je ouders trouwens nauwelijks nog kunt kwalijk nemen omdat wij er allemaal aan meedoen.
Binnen het onderwijs wordt namelijk gedifferentieerd gewerkt, veel kinderen hebben een individuele leerlijn en als het leven tegenzit krijgt een kind een coach. In vele variaties verkrijgbaar trouwens. Zo krijgt iedereen wat hij of zij nodig heeft. Van alle kanten krijgen ouders, en daardoor ook de kinderen, de boodschap dat het normale ritme, programma of lesinhoud, niet op hen van toepassing is. Bij hen moet of werkt het anders.
Die laatste boodschap is alleen op steeds meer kinderen van toepassing. Met het gevolg dat groepen kinderen meer anders zijn dan normaal. En dan verschuift de balans. Alle uitzonderingen zijn de norm geworden en de normale kinderen de uitzondering. Ook in de paardrijles. Instructeurs worden regelmatig overvallen met een specifieke gebruiksaanwijzing over aanpak of leerwijze. Of je dat even wil uitvoeren of op z’n minst begrip voor wil tonen.
Ik heb hier zo’n mijn bedenkingen over. Niet eens zo zeer vanwege de behoefte die kinderen kunnen hebben. Alleen maar fijn als daar aandacht en begrip voor is. Maar ik maak mij ernstige zorgen over de toekomst van de mensen die groepslessen geven. Die moeten het klusje tenslotte klaren. En de verwachtingen worden op deze manier huizenhoog en staan niet meer in verhouding tot de menselijke capaciteit.
En wat dan? Groepslessen verbannen? En worden die dan de uitzondering en een privéles normaal?
Boek Kinderen leren paardrijden
Boek Kinderen leren paardrijden
Het eerste boek in Nederland dat gaat over de pedagogische aspecten van het leren paardrijden aan kinderen. Er wordt geen uitleg gegeven over de houding van de ruiter of over andere rij technische informatie. In dit boek wordt het leren paardrijden vanuit een ander perspectief benaderd, namelijk vanuit een pedagogisch perspectief.
Boek Boris & Broes
Boek Boris & Broes
Kindercolumns; een omschrijving die goed past bij de korte verhalen over de paarden Boris & Broes die zijn geschreven door eigenaresse Barbara Wielders. Doordat zij alledaagse gebeurtenissen met een humoristische bril bekijkt, wekken de avonturen van juf Barrie en haar paarden op zijn minst een dikke glimlach op. En als de columns dit niet voor elkaar krijgen, dan vast wel door de geweldig vrolijke en kleurrijke illustraties van Annelies Touw.
Dit boek is geschikt om voor te lezen maar ook hartstikke leuk voor kinderen om lekker zelf in te duiken. Leeftijd onbelangrijk. Liefde en enthousiasme over paarden en dieren wel!
Reactie plaatsen
Reacties