Zodra je een groep kinderen paardrijles geeft, krijg je direct te maken verschillen. De normaalste zaak van de wereld zou je denken, want iedereen is anders. En dat is natuurlijk ook zo.
Toch wordt er van jou, als instructeur, verwacht dat je al die verschillen samenvoegt tot één gestroomlijnde les. Lekker vlotjes de oefeningen afwerken, kinderen voeren uit wat jij uitlegt, pony’s zijn goed gemutst en hupsakee, een geslaagde les is een feit.
Tenminste, zo lijkt het op papier. Iedereen die wel eens in de bak een bende kinderen en pony’s probeert te regisseren, weet dat bovenstaande onzin is. Het loopt namelijk zelden zoals gepland of gehoopt.
Nou is er een tendens in de maatschappij waar instructeurs mee te maken krijgen, die het bijzonder lastig maakt. En dat is de veranderde waarde van ‘gewoon’. Kinderen zijn tegenwoordig allesbehalve gewoon en de bedoeling lijkt dat ook al niet. En dus is een doorsnee aanpak niet heel handig meer. Veel ouders zullen jou dit vanaf het begin duidelijk maken. Iets wat je ouders trouwens nauwelijks nog kunt kwalijk nemen omdat wij er allemaal aan meedoen.
Binnen het onderwijs wordt namelijk gedifferentieerd gewerkt, veel kinderen hebben een individuele leerlijn en als het leven tegenzit krijgt een kind een coach. In vele variaties verkrijgbaar trouwens. Zo krijgt iedereen wat hij of zij nodig heeft. Van alle kanten krijgen ouders, en daardoor ook de kinderen, de boodschap dat het normale ritme, programma of lesinhoud, niet op hen van toepassing is. Bij hen moet of werkt het anders.
Die laatste boodschap is alleen op steeds meer kinderen van toepassing. Met het gevolg dat groepen kinderen meer anders zijn dan normaal. En dan verschuift de balans. Alle uitzonderingen zijn de norm geworden en de normale kinderen de uitzondering. Ook in de paardrijles. Instructeurs worden regelmatig overvallen met een specifieke gebruiksaanwijzing over aanpak of leerwijze. Of je dat even wil uitvoeren of op z’n minst begrip voor wil tonen.
Ik heb hier zo’n mijn bedenkingen over. Niet eens zo zeer vanwege de behoefte die kinderen kunnen hebben. Alleen maar fijn als daar aandacht en begrip voor is. Maar ik maak mij ernstige zorgen over de toekomst van de mensen die groepslessen geven. Die moeten het klusje tenslotte klaren. En de verwachtingen worden op deze manier huizenhoog en staan niet meer in verhouding tot de menselijke capaciteit.
En wat dan? Groepslessen verbannen? En worden die dan de uitzondering en een privéles normaal?
Kamerplant voor binnen
Kamerplant voor binnen
Dit is een voorbeeld product. Het kan niet gebruikt of gekocht worden.
Kamerplant voor binnen
Kamerplant voor binnen
Dit is een voorbeeld product. Het kan niet gebruikt of gekocht worden.
Reactie plaatsen
Reacties